Oszukuję Was bo
tak łatwo wbić w Was strach
i skierować tam
gdzie racjonalność nigdy nie bywa.
A gdyby tak odwrócić się, spojrzeć na przeszłość z wyrozumiałością dorosłego i wrażliwością dziecka.
A gdyby tak wyciągnąć wnioski, a nie przeżywać, jątrzyć i otwierać stare rany.
A gdyby tak już nigdy nie patrzeć w przeszłość bo tam nigdy nie wrócimy.
A gdyby tak poczuć teraźniejszość, pokochać i podziękować ...
Mogłem się poddać, mogłem stanąć i zatracić się w tym stanie. Ale przetrwałem
jak gdyby cała droga miała być taka, jakby deszcz miał padać dokładnie w tym momencie, a chmury ciemne wystarczające by na chwilę mojej jasnosci przesłonić całe słońce.
Może właśnie o to chodzi... by ciemność tocząca cieniem moją drogę zmusiła mnie do powiedzenia tego sobie.
Nie da się wysiąść z pędzącej planety, pędzącego życia, pędzącej nadziei. Bo jesteśmy razem na tym wielkim statku kosmicznym pełnym zapomnienia. Bo uśmiechamy się gdy widzimy poranne promienie słońca, uśmiech, wzrok pełen miłości. Read More »